Rozdział 16

            W ostatnim czasie coraz częściej rozmawiałam z Chadem. Polubiłam go i znów utwierdziłam się w przekonaniu, że pozory często mylą. Lubiłam spędzać z nim czas, a w jego towarzystwie czułam się naprawdę swobodnie. Miałam nadzieję na to, że to nie będzie tylko zwykła znajomość. Chad pomógł mi nieco zapomnieć o Justinie i dzięki temu czułam się jakbym zrzuciła z serca ogromny ciężar. A może tak naprawdę o nim nie zapominałam, może jedynie pragnęłam o nim zapomnieć, może pragnęłam się odciąć od tego bolesnego uczucia? Nadal nie mogłam się otrząsnąć z faktu, że Justin miał dziewczynę. Swoją drogą szatyn coraz rzadziej do mnie dzwonił, a ja przestałam go odwiedzać, stwierdziłam, że tak będzie łatwiej. Miałam nadzieję, że mu na mnie zależy, jednak myliłam się. Justinowi nigdy na mnie nie zależało.

            Była sobota, a ja właśnie sprzątałam w pokoju. Znalazłam dawno niewidzianą przeze mnie skrzyneczkę z pamiątkami. Usiadłam na łóżku i ją otworzyłam, uśmiechnęłam się na widok zdjęć i drobiazgów mojej mamy. Tak bardzo chciałam, żeby była teraz przy mnie. Byłam pewna, że pomogłaby mi rozwiązać sprawy sercowe. Tak bardzo potrzebowałam rozmowy z nią, ale jednocześnie miałam świadomość tego, że to nie będzie możliwe.

            Kiedy zamykałam skrzyneczkę, do pokoju weszła Nora. Uśmiechnęłam się na jej widok, choć wiedziałam, że jej uwadze nie ujdzie fakt, że przed chwilą płakałam.

-Co się stało? - zapytała podbiegając do mnie.

-Nie, nic. Wspomnienia - wytarłam mokre policzki.

-Nie wierzę ci - westchnęła patrząc mi w oczy.

-To nic takiego.

-Jesteśmy przyjaciółkami, możesz mi o wszystkim powiedzieć. Chodzi o Chada? - zapytała.

-Nie, Chad to fajny chłopak. Chodzi o to, że wciąż boję się samotności - wyznałam.

-Masz na myśli Justina?

-Justin ma swoje życie, więc to nie ma znaczenia. Mam na myśli to, że każdy po kolei opuszcza dom dziecka, rozstajemy się, tracimy kontakt, a ja tego nie chcę.

-Oj nie przejmuj się. Jeszcze będziesz mnie miała dość, bo tak często się będziemy widywać - zaśmiała się, a po chwili ja jej zawtórowałam. Brunetka mnie przytuliła, a ja z trudem powstrzymywałam łzy.

-Co to za przytulanie beze mnie? - nawet nie usłyszałyśmy, że ktoś wszedł do pokoju.

            Oderwałyśmy się od siebie i spojrzałyśmy w kierunku dobiegającego głosu. Zobaczyłyśmy Justina i ja nawet nie ukrywałam swojego zdziwienia. Nora natomiast podeszła do niego i się do niego przytuliła.

-Tak się cieszę, że cię widzę – ucieszyła się dziewczyna, a ja nadal siedziałam na swoim miejscu.

-Przyszedłem zobaczyć co u was – odpowiedział patrząc na mnie znacząco, a ja nie chcąc na niego patrzeć, odwróciłam wzrok.

            Kiedy zobaczyłam Justina w progu pokoju, tak naprawdę nie wiedziałam jak mam zareagować, bo z jednej strony cieszyłam się, że go widzę, a z drugiej miałam do niego żal. Wciąż miałam przed oczami twarz Rosie, która była przecież ode mnie dużo ładniejsza. Nie mogłam zapanować nad swoimi uczuciami. Wpatrywałam się przez chwilę w chłopaka, a później po prostu się z nim przywitałam. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się i było tak jak za starych dobrych czasów - ale to tylko pozory i oboje doskonale o tym wiedzieliśmy, nawet Nora wyczuwała napięcie pomiędzy nami. Przyglądała nam się, a jej wyraz twarzy był taki, jakby ona wiedziała coś, o czym my nie mamy pojęcia.

            Nagle, zupełnie niespodziewanie do pokoju wszedł Chad. Chciał ze mną porozmawiać, a ja szczerze mówiąc nie wiedziałam co zrobić. Miałam prawo mieć przyjaciół, znajomych, a nawet chłopaka i nikt nie mógł mi tego zabronić. Jednak Justin jak zwykle próbował się zachowywać jak mój starszy brat, czego ja wręcz nienawidziłam.

-To twój chłopak? - zapytał zaraz po wyjściu Chada.

-Jeszcze nie - uśmiechnęłam się nieśmiało.

-Uważaj na niego, nie podoba mi się ten typ - stwierdził.

-To nie ty się z nim umawiasz, więc grunt, że mi się podoba - westchnęłam spoglądając mu w oczy, nie był zadowolony z tej odpowiedzi, jednak temat Chada się dzięki temu szybko skończył.

            Zachowanie Justina było dla mnie nieco niezrozumiałe, ale postanowiłam się tym nie przejmować. Nie chciałam go stracić, ale wszystko wskazywało na to, że w końcu do tego dojdzie. Justin był dla mnie zdecydowanie kimś więcej niż tylko przyjacielem, ale na etapie przyjaźni wszystko się kończyło. Nie chciałam tak żyć, nie chciałam żyć nadzieją na to, że w końcu wszystko się zmieni. To właśnie dlatego starałam się ułożyć sobie życie bez Justina. Czy to coś złego? Nie sądzę.

            Zaraz po wyjściu szatyna, poszłam do Chada, żeby zapytać o czym chciał ze mną porozmawiać. Byłam naprawdę zaskoczona, kiedy okazało się, że chciał mnie zaprosić na imprezę, nie byłam do końca pewna czy tego właśnie chcę, jednak przystanęłam na jego propozycję. Nie spodziewałam się, że to odmieni moje życie już na zawsze.

            Zgodziłam się pójść z Chadem na tą imprezę nie tylko dlatego, że miałam ochotę potańczyć. Głównie chodziło mi o Justina, chciałam utrzeć mu nosa. Nie byłam już tą samą Katy, co kiedyś, potrafiłam o sobie decydować i kontrolować to, co robię. Tak naprawdę liczyłam na to, że całkowicie zapomnę o szatynie.

            Na początku imprezy nie czułam się zbyt swobodnie, ale kiedy Chad podał mi drinka, a ja początkowo niechętnie, wypiłam go i nieco się rozluźniłam.

-Cudownie dziś wyglądasz - szepnął mi do ucha. Czułam, że na te słowa zaczynam się rumienić.

-Masz wielu znajomych - stwierdziłam rozglądając się dokoła.

-Większości tak naprawdę nie znam. Kiedyś częściej chodziłem na imprezy. Ale moje życie potoczyło się tak, że już nie jestem taką duszą towarzystwa. Teraz chcę się skupić na życiu, chcę zacząć żyć jak człowiek. Trudność jednak polega na tym, że jestem zły i nic tego nie zmieni - westchnął zasmucony.

            Nie wiedziałam jak mam zareagować na jego słowa, nie wiedziałam co zrobić, żeby jakoś przypadkiem go nie urazić. Wbrew pozorom Chad był bardzo wrażliwym chłopakiem, ale wstydził się to pokazywać.

-Zatańczymy? - zapytał, kiedy do moich uszu dotarł dźwięk wolnej melodii.

            Przystanęłam na jego propozycję i chwyciłam jego dłoń. Po chwili tańczyliśmy już na środku pomieszczenia. Było naprawdę sympatycznie i nie spodziewałam się, że Chad potrafi tak dobrze tańczyć. Po chwili chłopak lekko się ode mnie odsunął i spojrzał mi głęboko w oczy.

-Mogę cię pocałować? - zapytał kompletnie mnie tym zaskakując. Nie odpowiedziałam tylko lekko skinęłam głową.

            Już po chwili mogłam poczuć jego ciepłe wargi na swoich. Czułam smak piwa zmieszany z gumą miętową. Nie przeszkadzało mi to jednak teraz. Nie spodziewałam się, że ja i Chad kiedykolwiek odnajdziemy ze sobą wspólny język, a co dopiero będziemy się całować.

            Piosenka zmieniła się na szybszą i nasz pocałunek również stawał się bardziej zachłanny. Na początku mi się to nawet podobało, ale kiedy Chad położył dłonie na moich pośladkach, uznałam, że muszę to przerwać.

-To zaszło za daleko - stwierdziłam odsuwając się od chłopaka.

-Przepraszam. Nie powinienem się tak zachowywać, przecież wiem, że nie jesteś taka jak te wszystkie łatwe dziewczyny - uśmiechnął się.

-Cieszę się, że to rozumiesz.

            Jeszcze przez jakiś czas byliśmy na tej imprezie i staraliśmy się dobrze bawić. Do sierocińca nie wróciliśmy późno, ale też nasi opiekunowie nie byli zadowoleni, że wracamy dopiero teraz. Od razu po powrocie położyłam się do łóżka i chciałam natychmiast zasnąć.

-Jak było? - usłyszałam głos Nory.

-Było ok - szepnęłam i już nie słyszałam kolejnych pytań, bo odleciałam w krainę snów. 

~~~~*~~~~

Przepraszam, że po raz kolejny tak późno dodaję nowy rozdział, ale naprawdę nie mogłam dodac go szybciej. Na dodatek przepraszam Was, że jest on taki krótki i taki beznadziejny. Niewiele się w nim dzieje, ale teraz mam ferie, więc może postaram się coś napisac i kolejny rozdział na pewno pojawi się dużo szybciej.

Dziękuję tym wszystkim, którzy cierpliwie czekają na nowe rozdziały. Kocham Was i dziękuję za wsparcie.

Chcę Was także poinformowac, że już jesteśmy coraz bliżej końca tego opowiadania. Planowałam 20 rozdziałów, ale nie wiem czy dam radę. Wszystko się jeszcze okaże!

Do następnego :) 
+ jeśli możecie, dodajcie w komentarzu swój nick do twittera, bo widzę, że niektórzy pozmieniali nicki i trochę się pogubiłam :) z góry dziękuję :)