Rozdział 18

            Czas mijał nieubłaganie. W moim życiu wiele się zmieniło. Ja i Chad zostaliśmy parą i wszystko wskazywało na to, że jakoś zacznie nam się układać. Nie zapominałam również o Justinie. Często się z nim widywałam, jednak nigdy nie przychodziłam do mieszkania, w którym mieszkał, bo bałam się spotkania z Rosie, sam Justin również nigdy o niej nie mówił, co z jednej strony mnie dziwiło, a z drugiej strony mnie cieszyło. Dzięki temu było mi o wiele łatwiej znosić myśl, że Justin jest zakochany, że ma dziewczynę i jest z nią szczęśliwy. Byliśmy przyjaciółmi, a ja nie chciałam tego niszczyć, bo za bardzo zależało mi na Justinie.

            Minęło już kilka miesięcy, a ja w sierocińcu zostałam sama. Nora wyjechała do Nowego Jorku chcąc rozpocząć tam nowe życie. Tęskniłam za nią, bo odkąd się poznałyśmy, traktowałam ją jak siostrę. Chad również skończył osiemnaście lat, co zmusiło go do opuszczenia sierocińca. Brunet pomieszkiwał u swojego przyjaciela, za którym ja nie przepadałam, jednak cieszyłam się, że mój chłopak ma gdzie mieszkać. Mi został jeszcze tylko miesiąc mieszkania w sierocińcu. Jeszcze tylko miesiąc i będę mogła zacząć nowe życie. Jednak czy aby na pewno właśnie tego chciałam? Sama nie wiem. Nie wiedziałam czego tak naprawdę pragnę. Nie wiedziałam co zrobię dalej ze swoim życiem. Miałabym zamieszkać z Justinem i Rosie? No bo przecież nie mogłam ich stamtąd wygonić. A może miałam się tam wprowadzić razem Chadem. To mogłoby być całkiem zabawne. Naprawdę nie wiedziałam co postanowię, miałam ogromny mętlik w głowie.

            Moi najbliżsi twierdzą, że w ostatnim czasie bardzo się zmieniłam, że odkąd jestem z Chadem, stałam się niemiła. Może to prawda, jednak nie sądzę, że to przez niego, myślę raczej, że to przez moje złamane serce. Chad był fajnym chłopakiem, chociaż zauważyłam, że po opuszczeniu sierocińca strasznie się zmienił. Nie wiedziałam dlaczego tak się dzieje, ale podejrzewałam, że to właśnie ten jego przyjaciel ma na niego taki negatywny wpływ. Chciałam mu pomóc, ale w ostatnim czasie stałam się dla niego zabawką i strasznie mnie to bolało.

            Tego dnia byłam umówiona z Chadem, miałam przyjść do mieszkania, w którym mieszkał, choć prawdę mówiąc nie miałam na to ochoty. Była piękna zima, padał śnieg, miałam ochotę na spacer po parku. Chciałam nawdychać się świeżego powietrza, nabrać sił, zahartować się. Jednak mój chłopak chciał siedzieć w domu, a ja nie mogłam nic z tym zrobić, nie mogłam go siłą wyciągnąć na zewnątrz.

            Czasami zastanawiałam się dlaczego jestem z Chadem. Czy go kochałam? Oczywiście, że nie. I na tym polegał problem. Kochałam Justina, a nie Chada. Byłam z nim chyba tylko po to, żeby zapełnić ból w sercu, potrzebowałam bliskości, a on dawał mi chociaż małą namiastkę tego wszystkiego. Czy byłam nieszczęśliwa? Chyba trochę tak. No bo czy jakiś normalny człowiek może być szczęśliwy w samotności? Nie sądzę i ze mną też tak było.

            Udałam się do mieszkania, w którym mieszkał mój chłopak i robiłam to niechętnie. Kiedy dotarłam na miejsce, drzwi otworzył mi Trevor - kumpel Chada. Nienawidziłam sposobu, w jaki na mnie patrzył, bo to sprawiało, że po całym moim ciele przechodziły ciarki. Brzydziłam się go, wyglądał jak jakiś narkoman albo co gorsze gwałciciel. Jak najszybciej przemknęłam do pokoju Chada i się z nim przywitałam.

-Hej - powiedziałam z uśmiechem, podeszłam do niego i pocałowałam go w policzek. - Coś się stało? - zapytałam, kiedy zauważyłam, że jest w kiepskim nastroju.

-Nie będę mógł dłużej tutaj mieszkać - oznajmił. - Trevor chce ode mnie zapłaty, bo inaczej mnie stąd wywali.

-Jeśli chcesz, pomogę ci znaleźć pracę - zaproponowałam.

-Nic nie rozumiesz - zdenerwował się. - On chce pieniędzy teraz albo zażąda innej zapłaty - mówił z desperacją w głosie. - Musisz mi pomóc.

-Możesz zamieszkać w mieszkaniu po mojej mamie - zaproponowałam zanim zdążyłam ugryźć się w język.

-Z tym twoim kochasiem? - zakpił.

-Nie nazywaj go tak - upomniałam go, a on nieoczekiwanie wziął moje dłonie i ścisnął nadgarstki.

-Musisz zapłacić Trevorowi - szepnął.

-Ale ja nie mam pieniędzy wyjąkałam drżącym głosem.

-Wiem, ale masz coś znacznie cenniejszego, masz piękne ciałko - uśmiechnął się cwaniacko, a ja zamarłam. Doskonale rozumiałam o co mu chodzi, ale przecież nie mogłam na to pozwolić.

            Przypomniałam sobie słowa mojej mamy, które zawsze dodawały mi sił: "Kochanie, pamiętaj, że jeżeli będzie ci się działa jakakolwiek krzywda, ja zawsze będę przy tobie, będę cię wspierać. Nigdy nie pozwól na to, żeby ktoś zrobił coś bez twojej zgody. Pamiętaj, że masz swoją godność." Te słowa naprawdę dodały mi sił, nie mogłam pozwolić na to, żeby ktoś zrobił coś bez mojej zgody. Otrzeźwiałam trochę i spojrzałam na Chada, bałam się go, ale musiałam to przezwyciężyć. Odważyłam się go od siebie odepchnąć, ale byłam zbyt słaba, dlatego najpierw naplułam mu w twarz, a potem z całej siły kopnęłam go w piszczel. Kiedy chłopak leżał na podłodze, miałam czas na ucieczkę. Otworzyłam drzwi do pokoju, po czym z niego wybiegłam. Modliłam się w myślach, żeby nie natknąć się na Trevora, który na pewno był znacznie silniejszy od Chada i jemu nie dałabym rady. Uciekałam jak najszybciej potrafiłam. Kiedy znalazłam się poza budynkiem odetchnęłam z ulgą, jednak nie przestawałam biec, bo wiedziałam, że zaczną mnie gonić. Nie myliłam się, już po chwili usłyszałam jak mnie wołają, ale nie przestawałam biec. Moje nogi już nie dawały rady, a ja tylko zaczęłam się obawiać tego, że stracę panowanie nad własnym ciałem, że się zatrzymam, a oni mnie dopadną. Próbowałam tylko przed nimi uciec, ale wpadłam na kogoś i nagle się zatrzymałam.

-Proszę, nie rób mi krzywdy - szepnęłam zanim upadłam na chodnik pokryty zimnym śniegiem. 

~~~~~*~~~~

Wiem, że jest to kolejny bardzo krótki rozdział, za co Was bardzo przepraszam, ale naprawdę nie daję rady pisac dłuższych. 

Nareszcie coś zaczęło się dziac. Mam nadzieję, że nie ulegliście temu, że Chad był dla Katy taki miły przez jakiś czas, bo jak się okazało zwykły gnojek. Pewnie jesteście ciekawi na kogo ona wpadła. 

Do następnego. Mam nadzieję, że uda mi się dodac szybko :*

Dziękuję za to, że ze mną jesteście <3 ;*